[ Pobierz całość w formacie PDF ]
HARCU
Ś
- 2 - Listopad 2005
ks. Henryk Sławi
ń
ski
Homilia dla młodzie
Ŝ
y
Jan Paweł II – or
ę
downik prawdy
29 niedziela zwykła, rok A
1. Po raz pierwszy od powołania do Ŝycia
Fundacji
Dzieło Nowego Tysi
ą
clecia
, obcho-
dzimy dzień papieski w łączności z Janem
Pawłem II w wymiarze świętych obcowania. Minęło ponad pół roku od jego pamiętnej
śmierci i Ŝałoby, która stała się narodowymi rekolekcjami. Wszystkie powaŜne gazety, cza-
sopisma, stacje radiowe i telewizyjne przez długi czas przypominały Ŝycie i dokonania Jana
Pawła II. Dziś te wspomnienia z całą swą siłą powracają. Wracamy myślą do tego bezpre-
cedensowego pontyfikatu w dziejach Kościoła. Jak za Ŝycia, tak i po śmierci papieŜ bije
rekordy. Wołanie „Santo subito” nie pozostało bez echa – proces beatyfikacyjny rozpoczęty,
bez pięcioletniego oczekiwania. Sięgamy na nowo po nauczanie Jana Pawła II. Zastana-
wiamy się, jak wyrazić ów pontyfikat papieŜa Polaka i niezwykłość jego osoby w jakimś
lapidarnym, niemal reklamowym sformułowaniu. Bez wątpienia, za trafne moŜna uznać
nazwanie Jana Pawła II świadkiem prawdy. Gdy francuski dziennikarz, konwertyta, André
Frossard zapytał papieŜa z Polski, jakie zdanie z Ewangelii uwaŜa za najwaŜniejsze, usły-
szał zaskakującą dla siebie odpowiedź: nie jak się spodziewał
B
ę
dziesz miłował
, ale:
Pozna-
cie prawd
ę
, a prawda was wyzwoli
(J 8, 32).
2. Słowo „prawda” odgrywa istotną rolę w Ewangelii. JuŜ Prolog św. Jana opisując
Słowo, które stało się ciałem, stwierdza, iŜ jest ono
(…) pełne łaski i prawdy
(J 1, 14). Cała
ziemska misja Chrystusa była słuŜbą prawdzie i uzdolnieniem ludzi do Ŝycia w prawdzie
(por. J 3, 21; 8, 32). Wreszcie w czasie procesu przed Piłatem Jezus wyznał:
Ja si
ę
na to
narodziłem i na to
przyszedłem na
ś
wiat, aby da
ć
ś
wiadectwo prawdzie
(J 18, 37).
Có
Ŝ
to
jest prawda?
(J 18, 38) – pytał retorycznie Piłat w odpowiedzi na to wyznanie. Filozofowie
powiedzieliby, Ŝe prawda to zgodność rzeczy i intelektu. Na co dzień zaś przyjmujemy, Ŝe
słowa i czyny są prawdziwe, jeśli wiernie wyraŜają czyjąś wiedzę i przekonania. MoŜemy
mówić, Ŝe człowiek Ŝyje w prawdzie wówczas, gdy swym postępowaniem potwierdza wy-
powiadane słowa i myśli. Wzór takiej harmonii słów i czynów pozostawił nam Chrystus.
On jest wcieloną prawdą (por. J 14, 6). Nawet Jego przeciwnicy, którzy (…)
naradzali si
ę
,
jak by Go podchwyci
ć
w mowie
(Mt 22, 15) wyznawali, Ŝe jest nauczycielem prawdomów-
nym i drogi BoŜej w prawdzie naucza, nie zwaŜając na to, co inni o Nim pomyślą (por. Mt
22, 16). Arystoteles wypowiadał się z szacunkiem o swoim mistrzu: „Moim przyjacielem
jest Platon, ale większą przyjaciółką - prawda”. Prawdzie dał pierwszeństwo przed szla-
chetnymi więzami ludzkimi. Jezus w jeszcze wyraźniejszy sposób udowadniał, Ŝe słuŜy
prawdzie, nie zwaŜając na opinię innych (Mt 22, 16). Istnieje jednak ogromna róŜnica mię-
dzy Arystotelesem oraz wszystkimi innymi wielkimi filozofami i naukowcami a Jezusem!
Oni wszyscy prawdy szukali i próbowali ją wyrazić przy pomocy dobieranych przez siebie
pojęć. Jezus zaś, i tylko On, mógł powiedzieć o sobie
Ja
jestem prawd
ą
( J 8, 32)! Będąc
wcieloną prawdą, świadczył o niej, czym nierzadko wprowadzał innych, zwłaszcza ludzi
HARCU
Ś
- 2 - Listopad 2005
przewrotnych, w zakłopotanie. Postawiony wobec karkołomnego dylematu, czy naleŜy pła-
cić podatek nałoŜony przez Cezara, czy teŜ nie, zaskoczył wszystkich dyplomatyczną od-
powiedzią. Nie tylko sam zachował wierność prawdzie, ale ponadto zmusił swoich adwersa-
rzy do refleksji nad tym czy Ŝyją w prawdzie. Pytanie faryzeuszy i herodian było tak sfor-
mułowane, by odpowiedź na nie wypadła zawsze na niekorzyść Jezusa. Publiczne oświad-
czenie, iŜ nie trzeba płacić podatku cesarzowi byłoby równoznaczne z wezwaniem do re-
wolty, co natychmiast spostrzegliby herodianie, choć odpowiadałoby to pragnieniom i pa-
triotyzmowi śydów. Natomiast polecenie płacenia podatków byłoby na rękę faryzeuszom,
bo czyniłoby z Jezusa jawnego wroga ludu, który oczekiwał, Ŝe Mesjasz zapewni niezawi-
słość narodową. Zresztą pretendujący do roli Mesjasza, jak np. Judasz Galilejczyk nawoły-
wali do niepłacenia podatków. Precyzyjna odpowiedź Jezusa uczyniła Go nieprzewidzianie
panem sytuacji pozornie bez wyjścia. Jezus nie pozostawił pytania bez odpowiedzi: kazał
pokazać sobie monetę podatkową, dając poznać, Ŝe nie ma przy sobie pieniędzy, podczas
gdy Jego przeciwnicy mieli i byli opłacani za swoją godziwą, bądź niegodziwą pracę. Na
awersie denara widniał wizerunek z napisem: „Boski cesarz Tyberiusz”, na rewersie zaś
obok ornamentu z winnych liści wytłoczony był napis: „NajwyŜszy kapłan”. Musiało to
skłonić rozmówców Jezusa do refleksji; musieli zastanowić się, czy chcą słuŜyć Bogu, któ-
rego obrazem jest człowiek, czy teŜ kierować się w Ŝyciu przewrotnością i walką o społecz-
ne i polityczne wpływy, czemu towarzyszy ubóstwienie pieniądza. JakŜe łatwo moneta mo-
Ŝe przesłonić człowiekowi widzenie świata i innych ludzi, jakŜe łatwo moŜe przesłonić
prawdę o Ŝyciu i człowieku, moŜe skorumpować. Jezus nie uległ magi pieniądza. Nie dał się
wplątać w krótkowzroczne, ambicjonalne rozgrywki. Pozostał wierny prawdzie, którą wy-
powiedział tak sprytnie, Ŝe jego słowa stały się przysłowiem:
Oddajcie wi
ę
c Cezarowi to, co
nale
Ŝ
y do Cezara, a Bogu to, co nale
Ŝ
y do Boga
(Mt 22, 21).
3. Trzeba ogromnej odwagi, by mówić prawdę niezaleŜnie od okoliczności. Głosze-
nie prawdy kosztuje. Głoszenie prawdy łączy się z koniecznością wyraŜania poglądów nie-
popularnych. Za wierność prawdzie moŜna nawet zapłacić Ŝyciem. Ale trzeba teŜ powie-
dzieć, Ŝe prawda ma w sobie moc, prawda wyzwala. KaŜdy z nas, korzystając z łaski sa-
kramentu pojednania, moŜe doświadczyć wyzwalającej potęgi prawdy i radości Ŝycia w
prawdzie. RównieŜ kaŜda Eucharystia daje nam sposobność stanięcia w prawdzie o sobie.
Jesteśmy wzywani do tego podczas aktu pokuty na początku liturgii. śycie w prawdzie to
najwyraźniejsze świadectwo bycia autentycznym uczniem Chrystusa, a w kontekście dzi-
siejszego dnia papieskiego moŜemy równieŜ powiedzieć, iŜ Ŝycie w prawdzie jest najcen-
niejszym pomnikiem papieskim. PrzecieŜ Jan Paweł II do tego właśnie wzywał, tego na-
uczał i sam o tym świadczył, przypominając słowa Zbawiciela:
Poznacie prawd
ę
, a prawda
was wyzwoli
(J 8, 32). Dziełu głoszenia prawdy pragnie słuŜyć Ŝywy pomnik papieŜa - Fun-
dacja
Dzieło Nowego Tysi
ą
clecia
. AngaŜuje ona gros osób do czynienia dobra i niesie po-
moc wielu młodym ludziom: utalentowanym, ale pochodzącym z uboŜszych środowisk;
wspiera ich kształcenie. Zbierane dzisiaj ofiary stanowią wsparcie młodych talentów. Mone-
ta moŜe słuŜyć do skonstruowania przebiegłego, perfidnego podstępu (jak wyraźnie pokazał
to dzisiaj św. Mateusz), ale moŜe teŜ przyczynić się do wielkiego dobra. Niech euchary-
styczna ofiara, w której uczestniczymy umocni nas w przekonaniu, Ŝe warto Ŝyć w praw-
dzie, całym swym Ŝyciem prawdzie słuŜyć i we wszystkich Ŝyciowych wyborach stawać po
stronie prawdy.
* tekst homilii zaczerpni
ę
to ze strony
www.dzielo.pl
 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

slaveofficial.keep.pl