- W Boga - wierze. Natomiast nie bardzo wierzę w to, co ludzie mówią o Bogu.

Jan miklaszewski                            2001

JAN MIKLASZEWSKI (I874 - 1944). Urodził się w Łowiczu. W 1898 roku ukończył Instytut Leśny w Petersburgu. Był pracownikiem Zarządu Lasów Księstwa Łowickiego. W 1899 roku zosta aresztowany, po kilku miesiącach został wypuszczony i oddany pod nadzór policji. Następnie by kontrolerem lasów w Ordynacji Zamojskich. Przy sposobności pełnienia swych funkcji służbowych: zajmował się organizowaniem kolportażu bibuły i przeprowadzaniem rewolucjonistów przez granice austriacki Ponownie został aresztowany i po odsiedzeniu 4 miesięcy w X Pawilonie Cytadel Warszawskiej, w 1903 roku został skazany za przestępczą działalność polityczną na 3 lata zsyłki do guberni Archangielskiej. Na zesłanie jednak nie wyjechał, przekroczył granicę austriacką, gdzie zosta nadleśniczym w lasach krasiczyńskich Władysława księcia Sapiehy. Jednocześnie pełnił funkcję kontrolera lasów Ordynacji Zamojskich położonych na terenie Galicji.

Po ogłoszeniu amnestii dla więźniów politycznych w 1905 roku wrócił do Zwierzyńca na dawne stanowisko kontrolera lasów Ordynacji Zamojskich. Oprócz pracy zawodowej zajmuje się badaniami naukowymi.

W 1907 roku na I Ogólnym Zjeździe Leśników Polskich w Krakowie zreferował pracę pt. "Ogólny rzut oka na rozwój leśnictwa w Królestwie Polskim w XIX wieku". Publikacja ta to jeden najważniejszych materiałów do historii leśnictwa w Polsce, dająca krytyczną ocenę meto urządzeniowych stosowanych w Królestwie Polskim w lasach rządowych i prywatnych.

Interesował się przede wszystkim zagadnieniami służebności, ustawodawstwa leśnego, rentowności lasów rządowych. W latach 1910 - 1914 był redaktorem "Leśnika Polskiego", współpracował równie z "Sylwanem" (1907 - 1915).

Od października 1918 roku Jan Miklaszewski zajmował w Ministerstwie Rolnictwa i Dób Państwowych naczelne stanowiska gospodarczo-leśne i administracyjno-leśne:

- od 16. 10. 1918 r. był szefem IV Sekcji Lasów;

- od 29. O1. 1919 r. był kierownikiem III Sekcji Dóbr Państwowych, do której wchodziły lasy;

- od 1. 10. 1919 r. pełnił obowiązki Naczelnika Głównego Zarządu Dóbr Państwowych;

- od 1921 r. był dyrektorem Departamentu Leśnictwa, do momentu jego likwidacji utworzenia Dyrekcji Naczelnej Lasów Państwowych (1930/31).

Jan Miklaszewski zorganizował państwową administrację leśną w Polsce, opracował szereg instrukcji służbowych, przepisów w przedmiocie gatunkowania, pomiaru i szacowania drewna, instrukcję do zbierania materiałów w celu ułożenia tablic zamożności drzewostanów (1922 r.).Była ona podstaw prac naukowo-doświadczalnych rozpoczętych przez Departament Leśnictwa. Materiały zebrane ze 18 powierzchni doświadczalnych opracował prof. Władysław Jedliński - "Tablice zasobności i przyrost drzewostanów sosnowych w Polsce" (1932 r.).

W 1926 roku był delegatem rządu na Międzynarodowym Kongresie Leśnym w Rzymie.

W 1928 roku opracował i wydał dzieło "Lasy i Leśnictwo w Polsce" - tom I. Drugi tom nie został wydany.

W 1930 roku został członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Leśnego.

Od 1931 roku rozpoczyna pracę w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. W latach 1931 - 193 wykłada na Wydziale Leśnym politykę leśną oraz administrację i rachunkowość leśną. W 1932 rok zostaje habilitowany jako docent administracji i polityki leśnej na Wydziale Leśnym SGGW. Od 193 roku obejmuje kierownictwo Zakładu Urządzania Lasu, wykładał urządzanie lasu i statystykę leśną. W 1935 roku został mianowany profesorem zwyczajnym urządzania lasu.

Był delegatem docentów w Radzie Wydziału, delegatem Senatu Akademickiego SGGW do spraw lasów szkolnych w Rogowie, przewodniczącym Komisji Doświadczalnictwa Leśnego SGGW redaktorem "Doświadczalnictwa Leśnego".

W roku akademickim 1935/36 był prodziekanem Wydziału Leśnego. W 1936 roku został wybrany r Rektora SGGW i urząd ten pełnił przez okres 3 lat - do wybuchu II wojny światowej.

Z jego inicjatywy w 1939 roku wybudowano i oddano II pawilon przy ul. Rakowieckiej, gdzie przeniesiono zakłady Wydziału Leśnego z ul. Miodowej.

W Rogowie został wybudowany budynek przeznaczony na pracownie naukowe oraz bursa dla studentów odrabiających ćwiczenia.

W tym czasie pełnił także wiele funkcji społecznych:

- przewodniczącego Komisji Komitetu Warszawskiego Państwowej Rady Ochrony Przyrody do opracowania projektu planu regionalnego Warszawy;

- prezesa Rady Naczelnej Towarzystwa Popierania Plantacji Miast Rzeczypospolitej (od 1934 roku);

- przewodniczącego Komisji Terminologii Leśnej (kontynuował prace prof. Jedlińskiego nad opracowaniem Leśnego Słownika Terminologicznego);

- przewodniczącego Komisji Typologicznej.

W 1939 roku został ponownie wybrany Rektorem SGGW i był rektorem podziemnej SGGW.

Po zlikwidowaniu Uczelni przez Niemców wystąpił z inicjatywą zorganizowania pomocy naukowo dydaktycznej dla studentów starszych lat, umożliwiając im ukończenie studiów; zapoczątkował tajne nauczanie.

Wiosną 1940 roku powstał już pierwszy tajny komplet.

Jednocześnie roztaczał opiekę nad personelem Szkoły, który przez cały czas okupacji otrzymywał pomoc materialną

Należał do tzw. Piątki - grupy 5 osób, która stała na czele organizacji tajnej oświaty w Polsce.

Zmarł na atak serca 5 lutego 1944 roku.

Strona 1 z 2