- W Boga - wierze. Natomiast nie bardzo wierzę w to, co ludzie mówią o Bogu.

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Temat: Jan Paweł II – Orędownik Prawdy.

 

CELE:

·         wyjaśnienie pojęcia orędownik prawdy w oparciu o nauczanie Jana Pawła II,                     z szczególnym zwróceniem uwagi na to, iż życie w prawdzie to życie w wolności;

·         odkrycie znaczenia prawdy w życiu każdego człowieka;

·         określenie czynników warunkujących życie w prawdzie i inspirowanie poszukiwania prawdy, która rodzi wolność.

 

 

CÓŻ TO JEST PRAWDA?

              Kilku uczestników wcześniej przygotowuje się do dramy. Spotkanie rozpoczyna się od krótkiego przedstawienia przez nich dialogu Jezusa z Piłatem (J 18, 33-38). Drama jest wstępem do rozmowy na temat istoty i znaczenia prawdy w życiu człowieka.

 

Czy zastanawialiście się kiedyś nad tym, co to jest prawda? – próba stworzenia definicji, swobodne wypowiedzi uczestników lub indywidualna praca - zapis na kartkach. Ostatecznie sformułowana definicja powinna brzmieć mniej więcej tak: „Prawda to zgodność słów z rzeczywistością”.

 

Propozycja: Metodą słoneczka rozpracowujemy znaczenie wyrazu orędownik (wbrew pozorom może to nie być łatwe).









                                                                         ORĘDOWNIK







 

W szczególny sposób tę zgodność słów z rzeczywistością ukazał w swoim życiu Jezus. On jeden mógł powiedzieć o sobie: „Ja jestem Prawdą”, ponieważ Jego słowa były w 100 % zgodne z Jego życiem.

Pamiętajmy, że nie wystarczy tylko znać prawdę; trzeba też nią żyć. Posłuchajcie pewnej opowieści:

Grupa diabłów, z ich szeryfem Lucyferem na czele, zastanawiała się, komu powinno przypaść w udziale ostatnie, najgorsze miejsce w piekle. Pośród ludzi oczekujących przed wrotami było wielu okropnych złoczyńców, mających na sumieniu mnóstwo grzechów. Wszyscy oni teraz kotłowali się ze sobą, wygrażając sobie wzajemnie pięściami, opluwając się i kopiąc. Tylko jeden człowiek nie brał udziału w ogólnej bójce, lecz stał na boku z założonymi rękami. Twierdził on, że znalazł się tu przez pomyłkę, gdyż nigdy nikogo nie zabił, nie okradł, ba! – nawet nie skrzywdził. Owszem, widział, jak ludzie skakali sobie do oczu, słyszał ich skargi, wiedział o smutkach i problemach. Znał o nich całą prawdę, ale nie zrobił nic, aby świat wokół niego stał się lepszy, nie interesował się otoczeniem, bo go to nic nie obchodziło, bo mu było wszystko jedno, co się z tymi ludźmi stanie.

              Słuchając jego wywodu Lucyfer odetchnął z ulgą. Wiedział już, kto rzeczywiście zasłużył na ostatnie miejsce w piekle.

Powtórzmy jeszcze raz: nie wystarczy znać prawdę, ale trzeba nią żyć, trzeba jej bronić i przekazywać ją innym

 

Jan Paweł II był przez całe swoje życie obrońcą, rzecznikiem, orędownikiem prawdy.  Był człowiekiem o którym możemy powiedzieć – Autentyczny. Czym charakteryzuje się człowiek autentyczny? Jakie są jego cechy?

 

Praca w małych grupach, a następnie zebranie wniosków. Każdorazowo pytamy się o konkrety – jak te wnioski realizować w naszym życiu!!!

 

Grupa I: Podaj związki łączące prawdę, wolność i twoje powołanie.

 

„Wśród słów zapisanych w Ewangelii, te należą z pewnością do najważniejszych: «Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli». Te słowa Chrystusa stają się istotnym programem. Młodzi mają - jeśli tak można się wyrazić - wrodzony «zmysł prawdy». Prawda zaś ma służyć wolności” (List Apostolski: Do Młodych całego świata).

 

„Nie lękajcie się wejść na drogę waszego powołania, nie lękajcie się szukać prawdy o sobie i otaczającym was świecie” (Łowicz, 14. 06 1999).

 

„Nie ma prawdziwej wolności bez prawdy. Tylko prawda czyni wolnymi” (Olsztyn, 6. 06. 1991).

 

„Poznajcie Chrystusa i dajcie się Jemu poznać… Przyjmijcie, że On zna każdego z was lepiej, niż każdy z was zna sam siebie” (Kraków, 8. 06. 1979).

 

Grupa II: Dlaczego człowiek powinien poznawać prawdę?

 

„Prawda jest światłem ludzkiego umysłu. Jeżeli od młodości stara się poznać rzeczywistość w różnych jej wymiarach, to w tym celu, aby posiąść prawdę, aby żyć prawdą. Taka jest struktura ducha ludzkiego. Głód prawdy stanowi podstawowe jego dążenie i wyraz” (List Apostolski: Do Młodych całego świata).

 

„Człowiek winien jest światu prawdę. Przez poznanie prawdy o świecie, rzeczywistości, o twórcy i o stworzeniu, człowiek spłaca ten dług, a równocześnie urzeczywistnia samego siebie” (Lublin, 9. 06. 1987).

 

„Chrystusowy uczeń nigdy nie jest biernym i obojętnym obserwatorem wydarzeń, lecz czuje się odpowiedzialny za przemianę rzeczywistości społecznej, politycznej, ekonomicznej i kulturowej.

Głosić znaczy również przekazywać, zanosić innym słowo o zbawieniu” (Orędzie na VII Światowy Dzień Młodzieży).

 

Grupa III: Na jakie trudności może natrafić człowiek szukając prawdy?

„Trzeba jednak przyznać, że nie zawsze poszukiwanie prawdy zmierza konsekwentnie w tak wyraźnie określonym kierunku. Przyrodzone ograniczenia rozumu i niestałość serca często zaciemniają ludzkie poszukiwania i sprowadzają je na błędne drogi. Różne inne dążenia mogą się okazać silniejsze niż prawda. Zdarza się też, że człowiek ucieka wręcz przed prawdą, gdy tylko dostrzeże ją z oddali, gdyż lęka się jej konsekwencji. Nawet wówczas jednak, gdy jej unika, prawda wywiera wpływ na jego życie. Człowiek nie może przecież oprzeć swego życia na czymś nieokreślonym, na niepewności albo na kłamstwie, gdyż takie życie byłoby nieustannie nękane przez lęk i niepokój. Można zatem określić człowieka jako tego, który szuka prawdy” (Encyklika Fides et ratio).„Przygarniając was do serca jak ojciec, mówię wam: Wybierajcie wąską drogę, którą Bóg wskazuje wam w swoich przykazaniach. Są to słowa prawdy i życia. Droga, która wydaje się szeroka i wygodna, często okazuje się później mylna i fałszywa” (Lwów, 26. 06. 2001).

 

Grupa IV: Jaki jest związek sumienia z prawdą?

 

„Chłopiec, dziewczyna, którzy nauczą się obcować z Bogiem na gruncie wewnętrznej prawdy swego sumienia, są mocni. Mogą stawić czoło przeróżnym sytuacjom, nawet bardzo trudnym” (Westerplatte, 12. 06. 1987).

 

„Sumienie jest dla każdego człowieka sprawą o zasadniczym znaczeniu. Jest ono naszym wewnętrznym przewodnikiem i jest także sędzią naszych czynów. Jakże ważne jest więc, aby nasze sumienia były prawe, aby ich sądy oparte były na prawdzie, aby dobro nazywały dobrem, a zło – złem…” (Skoczów, 22. 05. 1995).

 

„Prawda jest dobrem, a kłamstwo, fałsz, zakłamanie jest złem” (Olsztyn, 6. 06. 1991).

 

Grupa V: W jaki sposób prawda o Eucharystii powinna wpływać na życie chrześcijanina?

 

„W Wieczerniku /Jezus/ powiedział: «Ja jestem Prawdą». Powiedział to jako Bóg, bo tylko Bóg jest prawdą, i jako Człowiek, który – sam jeden – jest «Świadkiem Wiernym» całej tajemnicy Boga. Wszelka prawda, do której dochodzi umysł stworzony, jest tylko cząstką i odblaskiem tej prawdy, jaka jest w Bogu. Prawda ta przerasta człowieka” (Olsztyn, 6. 06. 1991).

 

„Taka, drodzy przyjaciele, jest ta zadziwiająca prawda: Słowo, które stało się Ciałem dwa tysiące lat temu, obecne jest dzisiaj w Eucharystii.(…) Sprawować Eucharystię, «spożywając Jego Ciało i pijąc Jego Krew», znaczy przyjąć logikę krzyża i służby. Znaczy zatem dawać świadectwo własnej gotowości do poświęcania się dla drugich, tak jak On to czynił” (Przemówienie z XV Światowego Dnia  Młodzieży).

 

Przewidywane wnioski:

 

·         Prawda służy wolności i prowadzi do niej. Powołaniem każdego człowieka jest szukanie prawdy o sobie i świecie.

·        Szukanie i poznawanie prawdy jest podstawowym dążeniem ludzkiego umysłu. Jest też obowiązkiem wobec Boga i stworzeń. Odkryta prawda powinna być przekazywana innym.

 

·         Trudności związane z poszukiwaniem prawdy są różne: ograniczenia rozumu, zmienność uczuć, lęk przed konsekwencjami, pragnienie wygody itp.

·        Prawda umacnia sumienie. Ono jest wewnętrznym przewodnikiem człowieka i nie może być zafałszowane, gdyż prowadzi go wtedy na złą drogę.

 

·         Przyjąć prawdę o Eucharystii, to zgodzić się na znoszenie trudów życia: cierpienia i służby. Eucharystia powinna uczyć gotowości do poświęcania się dla innych.

 

W ten sposób każdy z nas może i ma obowiązek stać się orędownikiem prawdy.

 

 

MODLITWA:

Jezu Miłosierny, Ty pozwoliłeś nam żyć w czasie Wielkiego Pontyfikatu Jana Pawła II.

Dzięki temu byliśmy świadkami Jego trudnej i odważnej drogi do świętości.

Dopomóż nam wejść na tę drogę, Która polega na przyjęciu prawdy O sobie, o świecie i o Tobie Jezu.

Wierzymy, że Ty razem z Janem Pawłem II czekasz na nas w Domu Ojca. Amen.

 

(bardziej szczegółowo różne ciekawe aspekty prawdy można omówić na podstawie załączonych na dyskietce tekstów papieskich)

3

 

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • slaveofficial.keep.pl
  • Szablon by Sliffka (© - W Boga - wierze. Natomiast nie bardzo wierzę w to, co ludzie mówią o Bogu.)