- W Boga - wierze. Natomiast nie bardzo wierzę w to, co ludzie mówią o Bogu.

Jacques Ange Gabriel – Petit Trianon

Architekt francuski, jeden z gł. przedstawicieli klasycyzmu franc. w XVIII w. Uczeń J. Hardouin-Mansarta, pierwszy architekt Ludwika XV. Jego wybitnym dziełem jest pałacyk Petit Trianon w , zbudowany 1762-64 dla pani de Pompadour, odznaczający się doskonałością form i proporcji

Cechuje go symetria, harmonia, rytm, powściągliwość w formie. Architekt zastosował tzw. - biegną przed więcej niż jedną kondygnację w celu zrównoważenia wieńczącego dach.

Został zaprojektowany przez na rozkaz za długo pani kadencja, i została zbudowana w latach 1762-1768. Madame  Pompadour zmarła cztery lata przed jego zakończeniem, a następnie zajęte przez jej następcę,   Po wstąpieniu na tron w 1774 roku, 20-letni oddał zamek i jego okolice parku jego 19-letnia królowa jej wyłącznego użytku i przyjemności.

              W 1774, Louis XVI oddał zamek i jego okolice parku królowej Marii Antoniny, którzy przybyli do tego odwrotu do ucieczki rygory życia dworskiego i zaprosił tylko kilka wybranych do tego prywatny. Ten elegancki, kostki, jak masa jest bardziej zbliżony do bardziej trzeźwy i wyrafinowane, neoklasycystyczny z 1760 i później.  Pięć elewacji Bay centralnego niewielkie projekcji trzech zatok, wysoki karbowany pilastry skrzydło okna pierwszym piętrze tej projekcji i kontynuować przez półpiętrze.  Pozostałe elewacje są nieco zróżnicowane w zależności od tego, jaka część majątku każdej twarzy.

Pałacyk ten wzniesiono jako wiejską rezydencję, w miniaturowych rozmiarach, zgodnie z ówczesnym upodobaniem. Od strony podjazdu posiadał on mimo wszystko otoczony żelaznym ogrodzeniem dziedziniec honorowy, z niskich przybudówek tworzą się niemal boczne skrzydła i z tego miejsca budowla ma wygląd najbardziej reprezentacyjny. Pozostałe elewacje wydają się wariacjami na ten sam temat: różnice są tu trudno dostrzegalne, ponieważ naraz można ogarnąć wzrokiem tylko jedną stronę pałacu. Szczególnie urocza jest fasada od strony parku: zestawiona z dwóch kwadratów ma kształt ściśle geometryczny. Okna nie są samodzielnym akcentem, ponieważ ich obramienia, połączone jedną prostą, zacierają się w ogólnej siatce linii. Nawet najdrobniejsze szczegóły podporządkowane są głównym podziałom, na tym tez polega właśnie zasadnicza różnica pomiędzy Petit Trianon a budowlami włoskimi o swobodnie rozwijającym się układzie brył. Płaszczyznę ożywia jednak miękka krągłość kolumn, gzymsy i schody. Regularna konstrukcja fasady Trianon stanowi odpowiednik rozciągającego się przed nią francuskiego parku o przystrzyżonych drzewach i kolistym zwierciadle basenu, w którym odbija się pałacyk. Petit Trianon w surowości swych elewacji zachował jeszcze coś z „wielkiego stylu” XVII wieku, lecz równocześnie przynależy juz także do odrodzonego klasycyzmu, który w latach sześćdziesiątych zapanował w całej Europie, a zwłaszcza we Francji.