- W Boga - wierze. Natomiast nie bardzo wierzę w to, co ludzie mówią o Bogu.

NA MŁODOŚĆ

Jakoby też rok bez wiosny mieć chcieli,

Którzy chcą, żeby młodzi nie szaleli.

NA STAROŚĆ

Biedna starości, wszyscy cię żądamy,

A kiedy przydziesz, to zaś narzekamy.

O MIŁOŚCI

Próżno uciec, próżno się przed miłością schronić,

Bo jako lotny nie ma pieszego dogonić?

DO HANNY

Na palcu masz dyjament, w sercu twardy krzemień,

Pierścień mi, Hanno, dajesz, już i serce przemień!

NA NABOŻNĄ

Jeśli nie grzeszysz, jako mi powiadasz,

Czego się, miła, tak często spowiadasz?

DO WOJTKA

Pytasz, nie teszno li mię tak samego siedzieć?

Teszniej mię, Wojtku, z tobą, kiedyś to chciał wiedzieć.

NA KONRATA

Milczycie w obiad, mój panie Konracie;

Czy tyko na chleb gębę swą chowacie?

NA GOSPODARZA

Rad się widzę u ciebie, gospodarzu miły!

Ale wypić tak wiele nie mej słabej siły;

A gdy mi każesz pełnić sobie albo komu,

Jakobyś rzekł: "Nie chcę cię mieć długo w tym domu".

Posadziłeś mię wprawdzie nie nagorzej,

Aleby trzeba mięsa dawać sporzej;

Przed tobą widzę półmisków niemało,

A mnie się ledwie polewki dostało.

Diabłu się godzi takowa biesiada!

Gościem czy świadkiem ja twego obiada!

NA LIPĘ

Uczony gościu! Jesli sprawą mego cienia
 Uchodzisz gorącego letnich dni promienia,
 Jeślić lutnia nałonie i dzban z zimnej wodzie
 Tym wdzięczniejszy, że siedzisz i sam przy nim w chłodzie:
 Ani mię za to winem, ani pój oliwą,
 Bujne drzewa najlepiej dżdżem niebieskim żywą;
 Ale mię raczej daruj rymem pochwalonym,
 Co by zazdrość uczynić mógł nie tylko płonym,
 Ale i płodnym drzewom; a nie mów: "Co lipie
 Do wirszów?" - skaczą lasy, gdy Orfeus skrzypie.

NA DOM W CZARNO LESIE

Panie, to moja praca, a zdarzenie Twoje;
 Raczyż błogosławieństwo dać do końca swoje!
 Inszy niechaj pałace marmórowe mają
 I szczerym złotogłowem ściany obijają,
 Ja, Panie, niechaj mieszkam w tym gniaździe ojczystym,
 A Ty mię zdrowiem opatrz i sumnieniem czystym,
 Pożywieniem ućciwym, ludzką życzliwością,
 Obyczajmi znośnymi, nieprzykrą starością.